زندگی در خوابگاه برای بسیاری از دانشجویان به عنوان یک تجربه مشترک و فرصتی برای یادگیری و رشد اجتماعی است. اما در این فضا، رعایت آداب و اصول خاصی ضروری است تا فضای خوابگاه به محیطی آرام و مساعد برای تحصیل تبدیل شود. هر فردی که در خوابگاه زندگی می کند باید با در نظر گرفتن حقوق دیگران و ایجاد نظم، به گونه ای رفتار کند که هم زیستی مثمرثمر و بی تنش فراهم شود.

زندگی دانشجویی با حفظ حریم شخصی ممکن است

یکی از موضوعات بسیار مهم در میان هم اتاقی ها مشخص کردن محدوده های شخصی یا عمومی است هر انسانی به یک فضای خصوصی احتیاج دارد این فضا در زندگی خوابگاهی و اشتراکی کمی محدودتر می شود و ممکن است به یک گوشه تخت و فضای زیر آن محدود شود در این زمینه هم باز تفاوت های فردی وجود دارد مثلا ممکن است از نظر یکی از هم اتاقی ها استفاده از کتاب های دیگران در هنگامی که حضورندارند اشکالی نداشته باشد در حالی که ممکن است غیراز این باشد به همین دلیل لازم است این موارد از ابتدا مشخص شود:

استفاده از وسایل یکدیگر: در این رابطه لازم است هم اتاقی ها مشخص کنند که دیگران تا چه حد مجازند از وسایل آنان درحضور افراد استفاده کنند.

تعیین حریم و فضای خصوصی: بعضی از افراد حساسیت های خاصی در مورد حریم و فضاهای خصوصی خود دارند و بعضی کمتر حساس اند مثلا ممکن است یکی از هم اتاقی ها از اینکه دیگری روی تخت او بنشیند و یا اینکه از لیوان یا بشقاب او استفاده شود ناراحت شود در حالی که ممکن است دیگری چنین حساسیتی نداشته باشد.

اطلاعات و موضوع های شخصی: ممکن است بعضی از هم اتاقی ها به راحتی راجع به کارو درس یا زندگی خود صحبت کنند و از اینکه دیگران اطلاعاتی در مورد آنها داشته باشند ناراحت نشوند در حالی که فرد دیگری مایل نباشد که کسی "سراز کار او در آورد".

اطلاع دادن به یکدیگر در مورد بیرون رفتن: بعضی از هم اتاقی ها ممکن است مایل نباشند دیگران بدانند آنان کجا هستند یا چه فعالیت هایی انجام می دهند بنابراین بهتر است این موضوعات از همان ابتدا مشخص شود.

نیاز به خلوت و تنهایی: بعضی از هم اتاقی ها گاهی ممکن است مایل باشند که تنهایی کاری انجام دهند و نیاز دارند که مواقعی در روز یا هفته یا .... به قول معروف "ساعتی باخود خلوت کنند" به همین دلیل مناسب است که اطلاعاتی به سایر هم اتاقی ها بدهند تا نه او مزاحم آنها شده و نه سایر هم اتاقی ها برداشت های اشتباهی از آنها داشته باشند.

برای برقراری ارتباط اولیه با هم اتاقی ها چگونه باید رفتار کرد؟

در اینجا دو مساله اصلی وجود دارد؛ اول اعتقاد، بینش و نگرش طرف مقابل و بعد اخلاقیات او. زندگی خوابگاهی یک زندگی اجتماعی در ابعاد کوچک است. پاسخ به این سوال برای ورودیهای جدید با سال بالایی ها متفاوت است. دو نکته مورد نظر بهتر است رعایت شود اما در مورد سال اولی ها این شناخت در روزهای ابتدایی ورود به دانشگاه امکان پذیر نمی باشد.

آنچه ضروری به نظر می رسد برقراری ارتباط اولیه با کمک اصول ارتباط اجتماعی است. اما این اصول به اختصار به قرار زیر است:

1- ارتباطات اجتماعی دو طرف دارند؛ یک طرف شما هستید و یک طرف هم اتاقی شما. ممکن است رفتاری از نظر شما درست باشد اما آیا از نظر هم اتاقی شما هم این امر صحیح به نظر میرسد؟

2- ما نمیتوانیم فکر دیگران را بخوانیم و آنها هم چنین توانی را ندارند؛ فقط میتوانیم حدس‌هایی بزنیم و تازه باید این گمانها را با جویا شدن نظر آن فردتایید یا رد کنیم. اگر موضوعی شما را ناراحت می کند بهتر است از همان ابتدا هم اتاقیتان از آن آگاهی پیدا کند . مطمئن باشید هیچکدام از هم اتاقی های شما فکر خوان نیستند.

3- یادمان باشد بعد از شروع ساده یک ارتباط، ادامه آن بستگی به بازخوردی دارد که از طرف مقابل دریافت میکنیم.

4-هدف اولیه ما برقراری ارتباط است اما هیچگاه خودتان را به کسی تحمیل نکنید!

• قبل از ورود به خوابگاه تحقیقات کامل انجام دهید
• با هم‌اتاقی‌ها و هم‌خوابگاهی‌ها گفتگوی صادقانه داشته باشید
• از مدیریت خوابگاه درباره قوانین سوال بپرسید
• خلاق باشید و راه‌حل‌های شخصی‌سازی شده پیدا کنید