به گزارش واحد خبر روابط عمومی دانشگاه قم،دکتر بهروز مینایی، در همایش «ملاحظات آموزش در عصر هوش مصنوعی» که صبح امروز  در دانشگاه قم برگزار شد به ارائه تحلیلی از تأثیرات این فناوری بر اکوسیستم آموزش پرداخت.

وی با اشاره به تحول بنیادین در مفاهیم پایه، عنوان کرد: وقتی آموزش مجازی راه افتاد، فاصله بین آموزش و یادگیری کم شد و جایشان عوض شد. در آموزش، استاد محور کلاس است و در یادگیری، یادگیرنده محوریت دارد.

عضو هیئت علمی دانشگاه علم و صنعت  با ترسیم تاریخچه این تحول افزود: پیش از این بیشتر روی علوم شناختی و اینکه دانشجو می‌تواند فرایند یادگیری را درک کند صحبت بود و در حال حاضر هوش مصنوعی به علوم شناختی کمک کرد تا اکوسیستم یادگیری-آموزش شکل بگیرد.

پروفسور مینایی خاطرنشان کرد: سبک‌هایی از قدیم برای آموزش وجود داشت؛ استاد به عنوان دانای کل مطرح می‌شد و سوالات را ایجاد می‌کرد بدون اینکه به آن جواب بدهد و خود دانشجو جواب را اکتشاف می‌کرد و بحث پژوهش به مثابه آموزش سال‌ها مطرح بوده است.

وی عصر حاضر را چنین توصیف کرد: آموزش در عصر دیجیتال یک توان پردازشی سنگین در کنار آموزش آمد و انسان و دانشجو در حلقه ماشین‌ها و شبکه‌های اجتماعی انسان و ماشین قرار گرفت.

این استاد دانشگاه هشدار داد: الگوها در حال تغییر است  و اگر ما نیز تغییر الگو ندهیم نابود می‌شویم.

دکتر مینایی ویژگی اصلی آموزش جدید را «یادگیری مادام‌العمر» دانست و گفت: خروجی‌های آموزش عصر دیجیتال با توان خودیادگیری در ارتباط است. در طول زندگی هیچ وقت یادگیری تمام نمی‌شود و فرد فقط در یک دامنه خود را محدود نمی‌کند و اشراف بیشتری نیز روی موضوعات مختلف پیدا می‌کند.

این استاد دانشگاه در ادامه به ملاحظات اخلاقی پرداخت و اضافه کرد: همه جایگاه‌های آموزش جدید به مسائل اخلاقی توجه می‌کنند، خصوصاً اینکه این شبکه‌ها به تمام اطلاعات افراد دسترسی دارند. بنابراین نیاز است که از سوء استفاده‌هایی که ممکن است رخ دهد، با تبیین مقررات جلوگیری شود.

عضو هیئت علمی دانشگاه علم و صنعت  افزود: هوش مصنوعی شبیه یک روانشناس و روانکاو می‌تواند با ما وارد تعامل شود و اینجا است که مسائل روانشناسی و اخلاقی مطرح می‌شود.

وی با اشاره به اقدامات دانشگاه‌ها گفت: دانشگاه‌های ما آمدند و آداب‌نامه استفاده از هوش مصنوعی را تدوین کردند که دانشگاه‌های تهران، شریف، شاهد و علم و صنعت از جمله این دانشگاه ها هستند.

این استاد دانشگاه با معرفی یک مدل چهارسطحی برای سنجش بلوغ دانشگاه‌ها در استفاده از هوش مصنوعی، این سطوح را برشمرد و گفت: سطح مبهم مانند برخی دانشگاه‌های علوم پزشکی که تنها به کلیات استفاده از هوش مصنوعی پرداخته‌اند، سطح واکنشی مانند دانشگاه‌های ژاپن، چین و تورنتو که تصمیم‌گیری را به عهده استاد گذاشته‌اند، سطح عملیاتی که بر مدیریت امنیت داده بدون خلل تأکید دارد و سطح کامل مانند دانشگاه‌های سنگاپور و آکسفورد که با تشکیل نهادهای نظارتی، نحوه استفاده را دقیقاً مشخص می‌کنند.

دانشجویان را نمی‌توان در استفاده از ابزارهای هوش مصنوعی منع کرد

دکتر مینایی گفت: در امتحاناتی که من می‌گیرم، استفاده از چت‌جی‌پی‌تی آزاد است، اما سوال را طوری طراحی می‌کنم که با به کارگیری آن هم نتوانند پاسخ را پیدا کنند، باید توجه داشت که گریزی نیست؛ دانشجویان را نمی‌توان برای استفاده از این ابزارها منع کرد، اما نباید خلاقیت آنها از بین برود. نحوه برخورد اساتید و دانشجویان باید به‌روز باشد و دانشگاه نیز باید درباره آن سیاست شفافی داشته باشد.