به گزارش روابط عمومی دانشگاه قم، دکتر مهدی محمدی، عضو هیئت علمی دانشگاه قم، در یادداشتی که در اختیار ایسنا قرار داده است، نوشت:

 

«زمانی که کرونا شروع شد، جامعه اصلا آمادگی آن شرایط را نداشت. یک‌دفعه اعلام شد که دانشگاه‌ها تعطیل شوند و آموزش‌ها مجازی باشد. ساز و کار آموزش‌های مجازی هنوز در بخش اعظم دانشگاه‌ها راه نیفتاده بود. برخی از همکاران به ضبط صحبت‌های خود در شبکه‌های ارتباطی آن زمان و ارسال آن به دانشجویان می‌پرداختند. برخی دیگر فایل‌های پاورپوینت و PDF ارسال می‌کردند و برخی دیگر نیز در نرم‌افزارهای آموزش مجازی تدریس می‌کردند.

 

شرایط به گونه‌ای بود که هنوز اطلاعاتی نسبت به بیماری وجود نداشت و ترس شدیدی بر جامعه حاکم بود. در منزل و مشغول درس و بحث بودیم. تعطیلات به چند هفته رسید و مدتی بود که همکاران و دانشجویان را ندیده بودیم. رفت و آمدهای خانوادگی و فامیلی نیز کمتر شده بود و به شدت از نظر روحی و روانی دچار آسیب‌ شده‌ بودیم.  

 

در آن شرایط تنها راه ارتباطی با دانشگاه، کانال اطلاع‌رسانی دانشگاه بود و من در یک دل‌نوشته‌ای که برای روابط عمومی ارسال کردم، عنوان کرده بودم که امروز دوران شبیه دوران جنگ هست و یگان‌ها در مسافت‌های دور از هم مستقر شده‌اند و راه ارتباطی بین این یگان‌ها، صداها و تیراندازی‌های هر کدام از این یگان‌هاست. اگر شلیکی صورت می‌گیرد، یگان‌ها از همدیگر باخبر می‌شدند که یگان هنوز سقوط نکرده و مشغول تهیه آتش بر روی مواضع دشمن هست. من در آن روز از روابط عمومی‌ دانشگاه خواسته بودم که در اطلاع‌رسانی بیشتر فعال باشند چرا که هر خبری که از سوی روابط عمومی ارسال می‌شد دریافت‌کنندگان خبر روحیه پیدا می‌کردند. حتی این که پیام‌های زیادی ارسال شود و یا کمتر، گفته بودم که پیام‌های ارسالی کمتر شما این را یادآوری می‌کند که انگار در نبرد، فرماندهان دستور داده‌اند که کمتر بزنید که مهمات کمتری داریم. در آن روز از روابط عمومی‌ خواستار این بودم که آتش بیشتری بریزند که تداعی مهمات کمتر را نکند.

 

امروز روزگار چرخیده و خودم مسئول روابط عمومی دانشگاه شده‌ام. همیشه در ارزیابی‌های خودم روابط عمومی را دیده‌بان دانشگاه تصور می‌کردم و معتقد بودم که روابط عمومی نقش دیده‌بانی دارد و باید مواضع آسیب‌زای سازمان را شناسایی کند و برای مسئولان «گرا» بدهد که آن نقطه را بزنند و آن نقطه آسیب‌زا را از بین ببرند. باید به مسولین گزارش بدهیم که 15 درجه و 55 دقیقه شرقی «ناامیدی»، 12 درجه  و 87 دقیقه شرقی «یأس» را موضع آتش خود قرار دهند. باید به استادان گزارش بکنیم که «استرس و اضطراب» دانشجویان شما بالاست و چگونه باید آن‌ها را از شرایط بحرانی عبور دهید و به ساحل آرامش برسانید. باید به استادان گزارش کنیم که آن پیامی که شما در راستای پرسیدن احوال دانشجویانتان در گروه خود ارسال کرده بودید، چقدر تاثیرگذار بوده و چقدر دانشجویان از این که به یاد آن‌ها بوده‌اید و هستید، بر شما افتخار کرده بودند.

 

امروز باید به اردوگاه استادان گرا بدهیم که «وحدت ملی»، «انسجام» و «امیدآفرینی» سرفصل‌های تعیین‌شده برای دروس ما در این شرایط فعلی است. ما باید به اردوگاه خانواده‌های دانشجویانمان گرا بدهیم که رهبر معظم انقلاب و فرماندهی کل قوا با تاسی از قرآن مجید، از همه ما خواسته‌اند که «وَلَا تَهِنُواْ وَلَا تَحۡزَنُواْ وَأَنتُمُ ٱلۡأَعۡلَوۡنَ إِن کُنتُم مُّؤۡمِنِینَ». ما باید به اردوگاه خانواده‌های دانشجویانمان گرا بدهیم که نقطه آسیب‌زا 3 درجه و 103 دقیقه شرقی «تفرقه و نفاق» است باید آنجا را مورد هدف قرار داد و از بین برد.

 

ما در روابط عمومی باید به اردوگاه دانشجویانمان اطلاع‌رسانی کنیم که دانشجوی عزیز!

 

استادان شما دوران جنگ را سپری کردند. شما چند روز است که این شرایط ناگوار را تجربه می‌کنید و آن‌ها هشت سال با این فضا زندگی کردند. تازه شرایط کشور و توان نظامی و پدافند نیروهای مسلح امروز ما با شرایط آن روز اصلا قابل مقایسه نبود و نیست. پس به تجربه آنان در این شرایط جهت عبور از این شرایط بحرانی اعتماد کنید.  

 

ما باید به دانشجوی خودمان اعلام کنیم که در شرایط کنونی سلامت شما و خانواده محترمتان اولین و مهمترین دغدغه استادان شماست و آن‌ها نگران سلامتی شما هستند. پس مراقب روحیه، سلامتی خود و خانواده‌تان باشید.

 

دانشجوی عزیز!

 

در دانشگاه همانند همه عرصه‌های کشور، به فرمایش رهبر معظم انقلاب «زندگی جریان دارد» و دانشگاه باز است و استادان مشغول فعالیت‌های علمی خودشان هستند و کارکنان مشغول پیگیری امور آموزش و تحصیل شما هستند.

 

اگر با دانشگاه و قسمتی تماس گرفتید و جواب نگرفتید، نگران نباشید. یاوران علمی بنا به درخواست مسئولان و کمک به این شرایط کشور و صرفه‌جویی در مصرف برق و انرژی با نصف ظرفیت سر کار حاضر می‌شوند و نصفه دیگر نیز از منزل امور را در قالب دورکاری پیگیری می‌کنند.

 

ما باید به دانشجویانمان گرا بدهیم که 3 درجه و 139 دقیقه شرقی تفرقه و نفاق، نقطه‌ی خطر است و دشمن می‌تواند از این ناحیه خسارت جبران‌ناپذیری به ما وارد کند پس حواستان به این نقطه باشد.

 

دانشجوی عزیز!

 

اکثر استادان یادآوری می‌کردند که ما نرسیدیم مبحث مهم سواد رسانه‌ای را در کلاس تدریس کنیم و گذاشته‌ بودیم برای زمان مناسب. پس لطفا این محبث را جدی بگیرید و بیشتر مطالعه کنید.

دانشجوی عزیز!

 

در شرایط کنونی توپخانه‌های دشمن از پشت مقرهای  47 درجه و 30 دقیقه شرقی «ایران اینترنشنال»، «VOA »، و  «BBC » شلیک می‌کنند و مواظب این تنگه اُحُد باشید که راه نفوذ دشمن از این تنگه‌هاست.

 

در پایان لازم می‌دانم عرض کنم که، نمی‌دانم چه حکمتی بود که سال‌ها در سربرگ سوال‌های امتحان‌های خودم همیشه این جمله را می‌نوشتم:

 

آیا می‌دانیم که خداوند نیز از ما امتحان خواهد گرفت، اما تاریخ امتحان را مشخص نکرده است؟!

 

شاید امروز یکی از روزهای امتحان الهی است. امیدوارم که همه ما از این امتحان الهی سربلند و پیروز بیرون بیاییم.»