به گزارش واحد خبر روابط عمومی دانشگاه قم، عضو هیئت علمی و استاد دانشگاه قم در گفت وگو با ایسنا بیان کرد: اساساً دولت‌ها به عنوان اعضای اصلی جامعه بین‌المللی متعهد به یک سلسله تعهدات معاهداتی و عرفی هستند که چنانچه در رفتار و عمل خودشان از این تعهدات و معاهدات عرفی تخطی بکنند قطعا با ضمانت اجراهای حقوقی بین‌المللی مواجه می‌شوند. برای برخی از این تعهدات، به ویژه آن تعهداتی که با صلح و امنیت بین‌المللی در ارتباط هستند سازمان‌های بین‌المللی خاصی پدید آمده‌اند که واجد صلاحیت و ماموریت در این رابطه هستند و نظارت و تضمین پایبندی دولت‌های عضو را به این تعهدات به عهده دارند. و هم تشخیص و احراز موارد نقض این تعهدات و هم تصمیم گیری درباره نحوه برخورد با دولت یا دولت های ناقض را برعهده دارند.

مصطفی فضائلی استاد حقوق بین‌الملل گفت: بنابراین دولت ها مجاز نخواهند بود که در این قبیل موارد خودسرانه و صرفا بر اساس ارزیابی‌های شخصی خودشان عمل کنند بلکه مراجع و نهادهای بین‌المللیِ مسئول واجد صلاحیت تشخیص و اقدام هستند و دولت‌ها هم باید به این نهادها و مراجع رجوع کنند و ادعاهای خود را نزد این مراجع بین‌المللی مطرح کنند به جای اینکه خودسرانه و بر اساس قضاوت‌های شخصی خودشان عمل نمایند چرا که در این صورت هرج و مرج جامعه بین‌المللی فرا خواهد گرفت.

وی افزود: بحث صلح و امنیت بین‌المللی متصدی اصلی و اولیه آن سازمان ملل متحد و بطور خاص شورای امنیت این سازمان است و هرگونه ادعایی مبنی بر وجود وضعیتی که تهدید یا نقض صلح و امنیت بشمار می‌رود باید به این نهاد ارجاع شود. البته دولتی که مورد تهاجم نظامی قرار گرفته باشد مادامی که شورای امنیت ملل متحد اقدام موثری برای متوقف کردن متجاوز اتخاذ نکرده باشد حق دارد از خود دفاع کند.

دکتر فضائلی اضافه کرد: تعهدات دولتها در زمینه خلع سلاح و کنترل تسلیحات بخشی از تعهدات معطوف به حفظ صلح و امنیت بین‌المللی است. در اینباره به طور خاص نظام عدم اشاعه تعهداتی را برای دولتها مبنی بر اجتناب از اشاعه تسلیحات هسته‌ای مقرر کرده ضمن این که حق دولت‌ها بر استفاده صلح آمیز از انرژی هسته‌ای را مورد اذعان و تاکید قرار داده است. مسئولیت نظارت و تضمین پای‌بندی دولت‌ها به تعهدات ناظر بر عدم اشاعه و نیز کمک به برخورداری از حق استفاده صلح آمیز از انرژی هسته‌ای بر عهده سازمان بین‌المللی انرژی اتمی قرار گرفته است.

   فضائلی همچنین گفت: دولت جمهوری اسلامی ایران به عنوان عضو این سازمان متعهد به عدم اشاعه تسلیحات هسته ای است و البته از حق استفاده صلح آمیز از انرژی هسته ای برخوردار است. طی حدود 20 سال اخیر به واسطه طرح ادعاهایی مبنی بر احتمال انحراف فعالیتهای هسته‌ای در ایران به سمت تولید سلاح هسته‌ای، جمهوری اسلامی ایران  تحت شدید‌ترین بازرسی‌ها و کنترل‌های آژانس بین‌المللی انرژی اتمی قرار داشته است. و طبیعتاً اگر لازم باشد اقدامی علیه ایران صورت بگیرد اقدامی است که در صلاحیت آژانس بین‌المللی انرژی اتمی خواهد بود نه در صلاحیت و اختیار هر یک از دولت‌های عضو این آژانس. یعنی هیچ یک از دولت‌های عضو معاهده عدم اشاعه(NPT) و یا حتی عضو شورای حکام آژانس حق ندارد به طور یکجانبه علیه ایران دست به اقدامی بزند چه رسد به این که دولت غیر عضوی بخواهد در این زمینه دخالت کند.. بنابراین اعمال تحریم‌های یکجانبه و یا هر اقدام دیگری به بهانه نقض تعهدات هسته‌ای ایران فاقد وجاهت حقوقی است و خود ناقض مفاد پیمان عدم اشاعه محسوب می‌شود.

عضو هیئت علمی دانشگاه قم ادامه داد: رژیم اسرائیل که عضو این پیمان نیست مسلما حق ندارد پای‌بندی کشور عضو این پیمان را مطالبه کند. اگر دولت عضو این پیمان به تعهدش عمل نکرده است سایر دولت‌های عضو آن هم از طریق آژانس می تواند واکنش نشان دهند نه اینکه کشوری که خودش عضو چنین پیمانی نیست و به پیمان عدم اشاعه متعهد نشده است و گزارش‌های فراوانی هم حاکی از تولید صدها کلاهک هسته‌ای توسط این رژیم است بتواند به خود حق دهد که درباره فعالیت‌های کشور دیگری قضاوت و ادعایی داشته باشد؟ چه رسد که بخواهد براساس ادعاهای خود دست به اقدامی آن هم اقدام نظامی بزند. اگر هم مدعی است که اقدامات ایران خطری را متوجه او می‌کند باید به شورای امنیت سازمان ملل مراجعه کند.

وی بیان کرد: بنابراین، به طور قطع ویقین مسلم می‌نماید که عملیات نظامی رژیم اسرائیل علیه جمهوری اسلامی ایران مصداق تام ارتکاب جنگ تجاوزکارانه و جنایت علیه صلح است و بر این اساس ناقض بند 4 ماده 2 منشور ملل متحد، به عنوان یکی از اصول بنیادین و قواعد آمره نظام بین‌المللی موجود بوده است و این جنایت که جنایت علیه صلح شناخته می‌شود مادامی که تهاجمات نظامی این رژیم علیه ایران ادامه داشته باشد در حال تکرار بوده و مصداق جنایت مستمر تلقی می‌شود.

فضائلی در پایان تصریح کرد: از سوی دیگر طبیعتاً آن طرفی که قربانی یک جنگ تجاوزکارانه و حمله‌ی مسلحانه واقع شده ایران است که بر اساس نص و منطوق ماده 51 منشور ملل متحد از حق مسلم دفاع از خود برخوردار است. از این رو جمهوری اسلامی ایران مجاز است مادامی که تهاجمات رژیم اسرائیل ادامه دارد و هیچ اقدام موثری از سوی شورای امنیت ملل متحد برای متوقف کردن متجاوز صورت نگرفته است، به دفاع از خود مبادرت ورزد و حملات مسلحانه متناسبی را علیه این رژیم انجام دهد. بنابراین تردیدی در مشروعیت اقدامات و عملیات نظامی متقابل و تدافعی جمهوری اسلامی ایران علیه رژیم اسرائیل وجود ندارد و این حق به عنوان یک حق ذاتی است که دولت جمهوری اسلامی ایران هم به صورت انفرادی و هم در صورت اقتضا و نیاز با درخواست کمک از سایر دولت ها به صورت جمعی به اعمال این حق مبادرت بورزد و به آن ادامه دهد.در عین حال حق پیگیری مسئولیت بین‌المللی رژیم اسرائیل و قدرتهای حامی آن از طرق مختلف سیاسی و حقوقی و همچنین تعقیب مسئولیت کیفری عاملان ارتکاب جنایت تجاوز و همچنین جنایات ارتکابی در حین تجاوزات به نحو مقتضی نزد محاکم ملی و بین‌المللی برای جمهوری اسلامی ایران و  قربانیان و زیاندیدگان محفوظ است و مشمول مرور زمان هم نخواهد شد.