دکتر معصومه مشکل‌گشا در گفت‌وگو با واحد خبر روابط عمومی دانشگاه قم عنوان کرد: همبستگی شکل‌گرفته پس از جنگ ۱۲ روزه را می‌توان در درجه نخست ناشی از احساس مشترک تهدید و حساسیت ملی نسبت به مسئله فلسطین و مظلومیت ملت‌های تحت ظلم دانست، بسیاری از مردم، فارغ از گرایش سیاسی و وضعیت اقتصادی، در بزنگاه‌های تاریخی و زمانی که مسئله «هویت ملی، دینی یا انسانی» مطرح می‌شود، به نوعی انسجام درونی می‌رسند.

وی افزود: بازنمایی رسانه‌ای قوی و نوعی غرور ملی حاصل از مقاومت و مقابله با ظلم و تجاوز در عرصه منطقه‌ای نیز در تقویت این حس اتحاد نقش مؤثری داشته است، این اتحاد، از جنس احساسات عمیق جمعی، حافظه تاریخی و باور به ارزش‌های فراملی مثل «عدالت‌خواهی» و «مقاومت» ریشه می‌گیرد.

عضو هیات علمی دانشگاه قم خاطرنشان کرد: برای حفظ این سرمایه ملی، چند راهکار اساسی وجود دارد، اول، تقویت گفت‌وگوی ملی و مردمی که  باید فضایی برای شنیدن صدای اقشار مختلف جامعه فراهم شود تا سرمایه اجتماعی فرسوده نشود، دوم رسیدگی به مطالبات واقعی مردم،  مشکلات اقتصادی و دغدغه‌های معیشتی اگر نادیده گرفته شوند، به مرور می‌توانند اتحاد ایجادشده را تضعیف کنند.

دکتر مشکل‌گشا تصریح کرد: تثبیت عزت ملی در سیاست خارجی و داخلی نیز یکی دیگر از راهکارهای حفظ این اتحاد است، تداوم عزتمندی ملت در صحنه‌های جهانی، به حفظ انسجام داخلی کمک می‌کند، همچنین ترویج آگاهی و آموزش عمومی نیز ضروری است، چراکه سرمایه ملی فقط با احساسات زنده نمی‌ماند، باید با دانش و آگاهی تقویت شود.

دکتر مشکل‌گشا با بیان اینکه جامعه نخبگانی و دانشگاهی نقش بی‌بدیلی در حفظ انسجام ملی و افزایش آگاهی سیاسی مردم دارند، گفت: تحلیل‌های علمی و روشن‌گرانه در مواجهه با بحران‌ها و شبهه‌ها، افزایش سواد سیاسی و رسانه‌ای جامعه از طریق آموزش، کارگاه‌ها و رسانه‌های دانشگاهی، تقویت گفتمان ملی وحدت‌بخش و پرهیز از دامن‌زدن به دوقطبی‌ها و تولید دانش بومی در راستای حل مشکلات داخلی و ارائه راهکارهای سیاستی به نهادهای تصمیم‌گیر بخشی از وظایف و رسالت‌های دانشگاه در این راستا است.

عضو هیات علمی دانشگاه قم اظهار کرد: اساتید دانشگاه می‌توانند با ایفای نقش «روشنگری» و «پل ارتباطی میان مردم و حاکمیت»، نقش به سزایی در مدیریت فضاهای بحرانی و ارتقاء آگاهی عمومی داشته باشند.

وی تاکید کرد: مهم‌ترین عوامل تهدیدکننده انسجام و وحدت ملی به عنوان سرمایه اجتماعی  شامل ناکارآمدی مدیریتی در پاسخ به مطالبات واقعی مردم، افزایش شکاف بین مردم و مسئولین، استفاده ابزاری و شعاری از مفاهیم ارزشی و ملی، تضعیف امید اجتماعی از طریق فشارهای معیشتی، عدم شفافیت، یا کاهش تبلیغات رسانه‌ای دشمنان خارجی برای تخریب انسجام ملی می‌شود و اگر اعتماد عمومی تضعیف شود، حتی قوی‌ترین همبستگی‌ها نیز دوام نخواهند آورد.

این استاد دانشگاه در پایان یادآور شد: همبستگی ملی، سرمایه ارزشمند هر ملت است، این سرمایه نیاز به نگهداری، تغذیه فکری، و مراقبت  دارد. اتحاد واقعی زمانی معنا پیدا می‌کند که مردم احساس کنند صدایشان شنیده می‌شود، آینده‌شان روشن است، و عدالت واقعی در جامعه جاری‌ است. بنابراین، مسئولیت حفظ این انسجام، تنها بر دوش مردم نیست؛ حاکمیت، رسانه‌ها، نخبگان و همه ساختارهای تأثیرگذار باید سهم خود را ادا کنند تا این سرمایه به فرصتی پایدار برای توسعه و پیشرفت کشور تبدیل شود.